Maandag zijn we naar Iseo gewandeld (een kleine 15 minuten) en hebben we daar - na de cappuccino - de ferry naar het eiland genomen, Monte Isola. Daar hebben we een fiets gehuurd en zijn we het eiland rond gefietst. En onderweg nog in één van de dorpjes een lunch genomen.
We zijn naar dit meer gegaan, omdat hier vanaf Zaterdag aanstaande een bijzonder spektakel plaatsvindt. Ongetwijfeld haalt dat ook de Nederlandse kranten of het Journaal. Christo, die de afgelopen jaren enkele gebouwen heeft ‘ingepakt’, heeft hier een nieuw project bedacht, genaamd ‘floating piers’. Er is vanaf het vasteland een drijvend looppad gemaakt naar het grote eiland (Monte Isola) en vandaar ook naar een klein eilandje, waarop de eigenaar van de Beretta wapens een klein optrekje heeft. De pieren liggen er al. Er worden nu nog slechts controles uitgevoerd en rondleidingen gegeven voor VIPS. Vanaf Zaterdag gaat het open voor publiek. Men verwachten 40-50.000 bezoekers per dag.
Wij hebben het nu al gezien, maar Zaterdag gaan we er ook echt op wandelen. “wandelen op het water” Dat wordt een speciale gewaarwording.
Bij thuiskomst nog even lekker gezwommen en wat gedronken. Donkere, dreigende wolken zagen we aan de overkant van het meer. We zouden een pizza gaan eten op de camping, maar ik zat toch niet lekker en ben met een kwart pizza in mijn hand teruggelopen. Het mooie, rustige meertje was inmiddels veranderd in een duivels kolkende watermassa. Het stenen muurtje kon het water niet in het meer houden. Meters hoog sloeg het water over de muur en over de caravan. De wind sleurde aan de luifel en probeerde hem eraf te trekken. Gelukkig stonden de stormbanden goed en bleef alles staan. Maar toen de wind rond 22.00 uur ging liggen, heb ik toch de regenzijkanten eraf gehaald en de luifel snel ingedraaid. Ik wilde graag ‘s nachts rustig kunnen slapen.
Dinsdag hebben we ´s morgens de spullen laten drogen in het zonnetje. Alsof er niets was gebeurd.
´s Middags zijn we naar een dorpje in de buurt gereden. Sarnico. Ach, ze zijn allemaal even mooi, al die kleine dorpjes met smalle straatjes, weinig inwoners maar gigantische kerken…
Woensdag zijn we naar Brescia gereden, ongeveer 20 km vanaf de camping. Een prachtige oude binnenstad. Het ligt eigenlijk vrij dicht bij het Gardameer, maar is waarschijnlijk nog niet ontdekt door de meute, want het is er vrij rustig. Maar werkelijk de moeite van een bezoek waard.
In Brescia hebben we bij Vodafone een SIM-kaartje voor de dongle gekocht, zodat we tenminste fatsoenlijk internet hebben. Want van het internet op de camping word je echt niet vrolijk. Helaas bleek bij thuiskomst de SIM-kaart niet te worden herkend. Dus de volgende ochtend eerst naar een andere Vodafone winkel. Zal wel weer geld kosten.
Donderdag stond Bergamo op het programma. Maar dus eerst naar een winkelcentrum (Centro Commerciale) waar ze volgens de campingleiding een Vodafone winkel moeten hebben. Helaas ,die was er niet meer. Maar wel een elektronica zaak, die ook Vodafone verkocht. Een bereidwillige medewerker heeft het kaartje getest, niks mis mee. En volgens hem moet hij ook met onze dongle kunnen werken. “Misschien was hij gisterenavond nog niet geactiveerd?” Oké, dan vanavond maar opnieuw proberen. Op naar Bergamo!
Parkeren aan de voet van ‘hoge stad’. En vervolgens met een ‘funicolare’(kabelbaan op rails) naar boven. Echt een mooi oud bewaard centrum. Natuurlijk ook hier weer een geweldige Duomo, maar bijna ertegenaan nog een prachtige Santa Maria Maggiore. Als ze in Italië al het goud van de kerken omzetten in geld, zijn ze gelijk uit de staatschulden. Het moet destijds ook een enorme stimulans en leerschool zijn geweest voor alle Italiaanse kunstenaars. Zowel schilders als beeldhouwers konden zich op kosten van de kerk geweldig verbeteren.
In de stad stond ook een oude toren uit de 12e eeuw, die je kon beklimmen. Ja, dat kan ik niet nalaten. Vanaf boven een prachtig gezicht op de stad. Wilde net een stukje filmen, dus handen vol... En KEDENG, KEDENG, twee uur. Er hing twee meter boven mijn hoofd een enorme klok. Die had ik, betoverd door het uitzicht, even niet gezien. Potver, daar zal ik nog wel even last van hebben :(
Op de terugweg nog een specialiteit van de stad gekocht, polenta e oseí. Slechts eentje en een kleintje, anders krijgen we ruzie met Claudia ;). Die hebben we vrijdagavond bij de koffie opgegeten. Owh, wat was dat lekker. Wel een beetje zoet....
Eneuh, ‘s avonds de dongle op nieuw geprobeerd. Niks dus. @#$@%. Vrijdag eerst maar even naar een echte Vodafone winkel….
Vrijdag was men bij Vodafone snel klaar met mij. Dat gaat nooit werken. Het kaartje is 4G en de dongle kan dat niet aan. Nieuwe dongle kopen voor 64 euro. Ja, dág. Advies was om een universele te kopen bij de Mediamarkt (die hier overigens MediaWorld heet). Daar hadden ze een aanbieding voor 79 euro ….. Pff. Niet gedaan.
's Middags heb ik Inge maar eens een plezier gedaan. Na al die oude troep nu eens naar een Outlet Centrum in de buurt. Tig winkels met kleding. Heerlijk :(
Vrijdagavond van onze Zeeuwse buurman zijn dongle te leen gekregen. Hèhè, nu lukt het wel. Kijken hoe ik dat ding hier kan houden...
Eigenlijk was alleen Maandag een dag zonder regen. De rest van de week was overdag best wel goed met temperaturen boven de 25 graden en regelmatig zon, maar ‘s avonds regent het steeds. Soms een beetje, maar soms ook stevig. Niet het Italiaanse weer wat we gewend zijn dus. Maar wel korte broek en shirtje hoor.
Morgen het hoogtepunt van deze omgeving. Lopen over het kunstwerk van Christo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten