Italië zomer 2016: Ceriale en omgeving

Vrijdag 24 juni zijn we aangekomen op een camping aan de Ligurische kust in het dorpje Ceriale, dichtbij Albenga. Niet direct aan het strand, maar 700 meter er vanaf. Wel met een fraai zwembad. Er staan veel Italianen, maar ook Duitsers (waar niet), Fransen, Spanjaarden en natuurlijk nog meer Hollanders. De eigenaar is een vrolijke Bourgondische Italiaan, die enkele woorden Nederlands heeft leren spreken, maar het wel op prijs stelt om met mij een beetje Italiaans te kletsen. De avond voor aankomst had ik hem al telefonisch gesproken en alleen mijn voornaam genoemd. Die achternaam is voor hen veel te lastig. Bij aankomst riep hij al gelijk: Jij bent Jan! Haha. Iedere ochtend maakt hij op de fiets een rondje over de camping en komt hij even buurten: “Ciao Jan”. Mooi mannetje.

Zaterdag hebben ‘s ochtends even bij het zwembad gelegen en zijn we na de lunch naar Castelvecchio gereden. Een dorpje met een prachtige ligging tegen de heuvels. Zoals er overigens hier zo veel zijn. Er was een parkeerplaats boven het dorpje, maar Inge klimt en daalt niet zo gemakkelijk… vanaf die parkeerplaats zag ik dat er ook een weggetje het dorpje inliep. Gevraagd aan een local of je daar ook in mocht rijden. Jazeker en er is zelfs een enkele parkeerplaats. Hup, in de auto, het dorpje in. Maar op dat piepkleine pleintje was weliswaar een parkeerplaatsje, maar daar stond een motor van een groep motorrijders in de weg. Ik vroeg aan één van hen of ze die motor opzij wilden zetten, omdat mijn vrouw ook graag het dorpje wilde zien etc. Geen probleem. Ik loop terug naar de auto en voordat ik met de auto op het parkeerplaatsje ben, zitten alle motorrijders op de motor. Ik kreeg een high five en een glimlach. Veel plezier. Wie ooit nog eens zegt, dat motorrijders niet sociaal zijn….
Pittoresk dorpje met de typische smalle straatjes en natuurlijk weer een kerkje, maar die was gesloten. Het kasteeltje trouwens ook. Dat bleek privé eigendom te zijn. Maar toch zeker de moeite waard.
Er was nog een erg smal straatje “Vico Stretto”. Een steegje omhoog, waar je zeker niet met twee naast elkaar kunt lopen.

Zondag wilden we een badplaats (Alassio) bezoeken en nog een ander oud centrumpje, Cervo. Nou, even vergeten, dat het Zondag was… Heel die kustweg staat vol met auto’s. Al die Italianen komen in het weekend uit de bergen naar de kust om in de zee te zwemmen. Alassio hebben we dus overgeslagen. Daar was geen plek meer vrij. En dan rij je nog tegen beter weten in een parkeerplaatsje op en dan ben je 5 minuten later blij, dat je hem zonder schade hebt kunnen verlaten. Propvol natuurlijk zonder dat vooraf aan te geven.

Cervo was weer een juweeltje. Daar konden we relatief eenvoudig bij het oude centrum parkeren en hebben we ons weer verwonderd over schoonheid van die antieke dorpjes. Machtig om te zien en om doorheen te slenteren, maar je moet er absoluut niet aan denken om er te wonen. Er loopt bijna geen meter van de straat horizontaal. En de auto voor de deur parkeren zit er al helemaal niet in. We zagen nog een vader met zijn dochtertje met boodschappen sjouwen vanaf de parkeerplaats naar hun huisje. Die kwamen we wel drie keer tegen… met zweet op het voorhoofd. Albert Heijn kijkt hier wel uit om thuis te bezorgen.
Grappig was een tekst, die 50 meter voor de kerk aan een deur hing. Er zou blijkbaar die ochtend een huwelijk in de kerk plaatsvinden. Vrienden gaven aan, dat ze 50 meter hadden om zich te bedenken, haha. Het verhaal gaat helaas niet zo ver, dat ik weet of het huwelijk ook echt heeft plaatsgevonden. De kerk was wel mooi versierd met verse bloemen en buiten lag de inhoud van een pak rijst....