Genua is een hele oude havenstad, waarbij de oude haven is veranderd in een attractief geheel voor toeristen, zoals een groot aquarium (blijkbaar een van de grootste van Europa), winkels, bars etc. en ook een uitkijkpunt over de stad, te bereiken met een soort lift. Inge paste even, maar ik ben natuurlijk even gaan kijken. Prachtig.
De stad kent een oud centrum met vele smalle steegjes, gevuld met winkeltjes, barretjes, Afrikanen en hoeren. De iets bredere steegjes zijn erg gezellig, maar de hele smalle zijn eigenlijk best wel eng. Volgens het toeristenbureau is het er veilig. Overdag…. ‘s Avonds moet je er niet komen. Nou, wij hebben ook overdag al af en toe een steegje overgeslagen.
Weer voldoende kerken bezichtigd en (te) veel gewandeld.
Ergens in de loop van de dag nog een biertje en een wijntje besteld. Kregen we lekkere olijven en pinda’s bij en drie tellen later nog stukjes pizza, bruschetta, focaccia, etc. Nou nou, wat een verwennerij. Bij het afrekenen moest ik 12 euro betalen. Euh, volgens mij 9. Nee, u heeft de aperitivo gekregen, met hapjes. Maar daar heb ik niet om gevraagd. Goed, discussie gaat slechts over 3 euro, maar toch. Ik heb 4 aparte zakjes gevraagd en heb alles erin geschept. En vervolgens aan de eerste en de beste zwerver gegeven. Toch nog een goed gevoel.
Ook kwamen we nog in een kerk (jaja), waar we werden aangesproken door een nette heer die blijkbaar bij het interieur hoorde en geïnteresseerden over de kerk veel informatie over de kerk vertelde. Of hij in het Engels of Italiaans moest vertellen. Laten we het maar in het Italiaans doen, vond ik. Mooie verhalen over de kerk en over het katholieke geloof. Ik kon het merendeel goed verstaan en af en toe moest hij mij met een Engels woord weer op weg helpen. Waarbij hij in gebroken Engels doorging en ik zijn tekst in het Italiaans herhaalde. Jaja, was Jantje wel een beetje trots. Soms loopt het Italiaans als een trein, andere keren sta ik enorm te stuntelen (vind ik). Bewondering voor mijn Italiaanse juf Suzanne, die met haar niet aflatende energie er blijkbaar toch wat Italiaans in heeft kunnen stampen (www.lettere.nl).
Er reed nog een invalide in een karretje met twee van die keffertjes voorop. Echt van die bijtertjes.
hij had een prachtige tekst voorop gezet: Niet aanraken, ik bijt.... Maar wij lezen heel snel: niet aanraken, ik moord. ;-))
Woensdag 29 juni eindelijk een dagje echt aan het strand. De Middellandse Zee. Volgens het programma (waar dus van kan worden afgeweken….) zal dat niet meer voorkomen. Wel de Adriatische, maar niet de Middellandse. We gaan het zien.
We waren van plan hier 4 dagen te blijven, maar het zouden er inmiddels 5 worden en dan donderdag vertrekken naar de volgende halte. Maar… morgenavond (Donderdag) is er een buffet voor alle campinggasten met allerlei verschillende gerechten uit Italië. Wel leuk om mee te maken.
Echter…. De camping kost nu 26,50 per dag/nacht en vanaf de 30ste (Donderdag, dus) stijgt de prijs naar maar liefst 48 euro. Ik naar de receptie met de vraag (waarvan ik het antwoord dus al wist) wat het nu kost en wat vanaf morgen. Euh voor morgen kwam de bazin er even bij. Ook met haar heb ik al hele leuke gesprekken gehad. Zij is de zus van de Bourgondische eigenaar. Zij runnen de tent samen. Euh, voor jou blijft de prijs 26,50. Sempre, dus (altijd) voor zolang je blijft. Zo leuk om te horen, dat ik bijna de rest van de vakantie hier zou blijven. Dat doen we natuurlijk niet, maar een mooie geste. We hebben een band ;-))
Nu vertrekken we dus waarschijnlijk Vrijdag….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten