Bij het neerzetten van de caravan werden we aangevallen door ‘dazen’ (paardenvliegen), die vervaarlijk langs vlogen. En af en toe even gezellig op je hoofd of shirt bleven hangen. Ja, dan vlucht je graag de caravan in, maar daar was het erg warm. Daarbuiten trouwens ook….
Het werd hier vandaag (volgens onze meter in de caravan, die zowel binnen als buitentemperatuur meet) bijna 34 graden, terwijl het in de caravan ruim boven de 40 werd…
Maar goed, we waren hier, omdat ik ergens had gelezen, dat er een mooie basiliek staat in Vicoforte (op 10 km afstand), die je onder begeleiding kunt beklimmen. Dat leek mij wel wat. Vaak, als je een toren of deel van kerk beklimt) zie je van die doorgangen die zijn afgesloten voor publiek. Hier kreeg je de gelegenheid om juist daar doorheen te geen. Leek mij geweldig.
Dichtbij Vicoforte zagen we de koepel van de basiliek al. Allemachtig, wat een apparaat!
Nog dichterbij bleek het inderdaad om een enorm gevaarte gaan met een ellipsvormige koepel, die de grootste in de wereld is. Afmetingen van ruim 37 meter bij ruim 25 meter.
Snel aangemeld bij de ‘biglietteria’ voor de beklimming van 14.30. Nog even een bordje risotto naar binnen gewerkt en daarna gordels om, helm op en gaan.
We waren maar met drie gasten onder begeleiding van twee jonge enthousiaste medewerkers van de organisatie. Een belevenis. Kruip door, sluip door, waarbij zij ook nog eens mooie verhalen vertelden over de bouw van de basiliek.
Fascinerend vond ik voornamelijk, dat bij een onderzoek eind vorige eeuw bleek, dat de koepel enigszins instabiel werd ondersteund, waardoor een gevaar voor instorting ontstond. Vervolgens hebben de universiteiten van Genua en Tokio (?) samengewerkt aan een oplossing. De hele ondersteuning van de koepel is voorzien van een stalen ‘band’, waarbij continue wordt bemeten in hoeverre de koepel beweegt. Die stalen band wordt vervolgens door de computer wat strakker of juist wat losser gezet, zodat de ondersteuning maximaal blijft. Onvoorstelbaar…
De beklimming startte met de standaard wenteltrapjes, vervolgens aan de binnenkant (of eigenlijk tussen de twee lagen) van de koepel naar boven en het allerlaatste stuk met een stalen trap omhoog. Tot aan het hoogste punt in de koepel .
Daar stonden we dan op steentjes van honderden jaren oud op een hoogte van 85 meter boven Maria, de heilige maagd…. Daar kreeg ik toch wel een beetje last van hoogtevrees.
Wat een ervaring. Je ziet op de foto mijn gympen nog en daaronder een enorme diepte.
Maar de camping zullen we morgen weer verlaten, dit is namelijk wel erg eenzaam. En dan nog die dazen… Ook het water was apart. Bij het afwassen dacht ik al, dat ik te veel afwasmiddel had gebruikt, maar tijdens het douchen leek het wel alsof er olijfolie uit de douchekop kwam in plaats van water. Morgen maar eens vragen.
We zullen dus het Barolo gebied (bekend wijngebied van Italië) niet aandoen, maar morgen doorreizen richting de zee. Eindelijk ;-))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten