Tivoli en Marina di Bibbona

Zondagmorgen zijn we van de camping bij Narni naar de camping bij Rome gereden. Dat was de eerste bekende camping, hier stonden we al enkele keren eerder. Minder spannend om naartoe te rijden, maar ook wel weer fijn om bekende dingen te zien.

We moeten altijd ´lachen´ op de laatste kilometers van de toegangsweg (parallel aan de A1 naar Rome) naar de camping. Het stikt er van de dames van lichte zeden. Uitdagend staand, zittend op een stoeltje of een leeg stoeltje (=druk bezig). En natuurlijk hier en daar een auto naast een leeg stoeltje. Je zult maar op een verjaardag zitten en de buurman zegt (als er even een stilte valt): Hé Jan, ik zag afgelopen weekend jouw auto nog op dat weggetje van Tiber staan. Het enige antwoord kan dan zijn: Wat deed jij daar dan?  En snel over iets anders beginnen.

Wat ons opvalt op deze camping, is het grote aantal jongeren. Toen Inge en ik in 1980 tijdens de zomervakantie in Rimini ook enkele dagen naar Rome gingen, werden we eigenlijk voor gek versleten. Rome, dat doet je als je bejaard bent….
Dat is tegenwoordig toch echt wel anders. Mijn grote neef Quinten (19) is er onlangs ook geweest met zijn vriendin (decadent naar een hotel natuurlijk), maar op de camping wemelt het van de jongeren. Uit heel Europa. Het lijkt wel een soort Torremolinos uit de zeventiger jaren.

Kort na aankomst zijn we na Tivoli gereden. Enkele kilometers voor Tivoli ligt Villa Adriana, het verblijf van Keizer Hadrianus uit 180 na Christus. Helaas niet helemaal in ongeschonden staat (understatement), maar desalniettemin erg indrukwekkend.
Er is nog een villa (villa d’Este), die ligt in het centrum van Tivoli. Maar we konden het niet meer opbrengen. Het bezichtigen zit er op. Volgend jaar ligt Tivoli met villa d’Este zeker op de route evenals de Abruzzen.











Nu willen we eigenlijk alleen nog maar een weekje in de zon liggen. Dat betekent minder foto’s, maar wel lekker.
Dus zijn we naar onze ‘favoriete’ camping in Marina di Bibbona aan de Toscaanse kust gereden. Lekker onder de bomen direct aan het strand. Helaas is het internet hier ook naadje, dus foto’s uploaden zal niet lukken, vrees ik.







Grappig om te vertellen is nog wel, dat de Italianen natuurlijk niet verwachten dat zo´n Noord-Europees bleekgezicht iets van hun taaltje kan volgen. Zo stond ik de eerste avond af te wassen en verliet een dame (blond, waarschijnlijk Duits) haar wasbakje zonder hem fatsoenlijk achter te laten. Er stond nog wel 10-15 cm water in. Vermoedelijk had ze de etensresten mee genomen naar de wasbak. Tja, dat trekt het afvoertje natuurlijk niet. Zij loopt weg en onmiddellijk schiet er een Italiaan in de vlekken, dat dit natuurlijk weer een actie van een buitenlander is, omdat Italianen dit nooit zouden doen. Ik heb even 1 minuut nagedacht en heb hem toen - in het Italiaans - gevraagd of hij dit werkelijk dacht. Want, dat deze actie van die dame ook in andere landen niet wordt getolereerd. Hij draaide onmiddellijk bij:  er zijn Italianen en Italianen, net zo goed als er Duitsers en Duitsers zijn en Nederlanders en Nederlanders. Juist, zo wil ik het graag horen ;-)
Enkele dagen later hebben we tijdens de afwas gezellig staan praten over de geschiedenis van Turijn en Piemonte (daar waar hij vandaan kwam). Bleek dus toch een aardige kerel te zijn.

De thuisreis zit er nu wel aan te komen. Zoals we er nu over denken, blijven we hier tot ergens medio volgende week en zullen we Zaterdag 30 juli thuiskomen.