Thuis

Ter afronding van al die verhalen nog een laatste blogje.

Donderdagmorgen rond half negen vertrokken van de camping. Eerst langs de auto lavaggio om de caravan te ontdoen van al het camping stof. Wat zag die er uit!
Daarna de autostrada op. Hier en daar een kleine file, maar het viel eigenlijk best wel mee.
Het is zo'n prachtig landschap om doorheen te rijden.



En dan met een heerlijke combinatie ;-)



We kwamen 's avonds rond 7 uur aan op de camping in de buurt van Innsbrück.
Tot mijn starre verbazing liep ik daar weer tegen een oud collega aan. Hoe is het mogelijk? Leo Rouwhorst zat lekker voor zijn voortent een boekje te lezen. Met hem heb ik in 1992 gevaren aan boord van Hr. Ms. De Ruyter. Leuke tijd gehad en nu even in een half uurtje bijgekletst, want wij hadden een reservering staan in het restaurant. Op naar de Wiener Schnitzel!

De volgende dag, vrijdag, stopten we op een parkeerplaats, waar een afslag was naar Hockenheim. waar 'onze' Max zondag een race zou rijden. Nog heel even overwogen...... Maar niet gedaan. Grappig was, dat er een busje uit Zwitserland stond met een fanvlag van Max. De fans wonen dus niet alleen in Nederland.






Vrijdag hadden we trouwens wel erg veel last van files. We kwamen pas om 8 uur aan op de camping en hadden 12 uur gereden over 600 kilometer.... Maar de files naar het zuiden waren drie keer zo erg. Arme mensen....
Die camping was voor ons een vertrouwde plek. Daar kwamen we voor het eerst in 1993. Voor het eerst met een caravan op pad, met uiteraard de kinderen (8 en 4 jaar) erbij en mijn vader. bij het inchecken werd ook de vraag gesteld of je al eerder was geweest. Dus ik vertelde: in 1993 met de kinderen. De oude eigenaar (inmiddels voorzien van een rollator) vroeg onmiddellijk of zij ook met de tractor waren mee geweest. Jazeker. Haha, daar hebben ze nog een trauma van. Wat gebeurde er destijds? De kinderen van de camping mochten 's avonds om 21.30 uur gratis met de eigenaar op de kar achter de trekker door het nabijgelegen bos rijden. Spannend natuurlijk. Dus onze kinderen ook mee. Op een bospad midden in het - inmiddels stikdonkere - bos schoot zogenaamd de kar los van de trekker en reed de trekker door. Wij hoorden de kinderen op de camping gillen en krijsen, maar hadden geen idee. Wat een plezier, dachten wij. Bij terugkomst kregen we twee kinderen, die volledig over hun toeren waren. Claudia had wel haar kleine broertje Vince getroost, maar was ook volledig van de leg.
Tegenwoordig wordt er niet meer met de tractor gereden.....

Zaterdag hebben we het laatste stuk van 400 km gereden, nu zonder files en waren we voor 3 uur  's middags thuis.

Vandaag nog wat foto's toegevoegd aan de twee voorlaatste blogs.

Hiermee sluit ik het blog af. De planning is niet helemaal uitgevoerd, maar dat had ik eigenlijk ook niet verwacht. Mooi om nog iets over te houden voor een volgend jaar.
Dank aan de lezers voor hun reacties. Leuk om te doen en voor ons ook een soort 'dagboek' voor later. Als we oud zijn..... ;-)

Tivoli en Marina di Bibbona

Zondagmorgen zijn we van de camping bij Narni naar de camping bij Rome gereden. Dat was de eerste bekende camping, hier stonden we al enkele keren eerder. Minder spannend om naartoe te rijden, maar ook wel weer fijn om bekende dingen te zien.

We moeten altijd ´lachen´ op de laatste kilometers van de toegangsweg (parallel aan de A1 naar Rome) naar de camping. Het stikt er van de dames van lichte zeden. Uitdagend staand, zittend op een stoeltje of een leeg stoeltje (=druk bezig). En natuurlijk hier en daar een auto naast een leeg stoeltje. Je zult maar op een verjaardag zitten en de buurman zegt (als er even een stilte valt): Hé Jan, ik zag afgelopen weekend jouw auto nog op dat weggetje van Tiber staan. Het enige antwoord kan dan zijn: Wat deed jij daar dan?  En snel over iets anders beginnen.

Wat ons opvalt op deze camping, is het grote aantal jongeren. Toen Inge en ik in 1980 tijdens de zomervakantie in Rimini ook enkele dagen naar Rome gingen, werden we eigenlijk voor gek versleten. Rome, dat doet je als je bejaard bent….
Dat is tegenwoordig toch echt wel anders. Mijn grote neef Quinten (19) is er onlangs ook geweest met zijn vriendin (decadent naar een hotel natuurlijk), maar op de camping wemelt het van de jongeren. Uit heel Europa. Het lijkt wel een soort Torremolinos uit de zeventiger jaren.

Kort na aankomst zijn we na Tivoli gereden. Enkele kilometers voor Tivoli ligt Villa Adriana, het verblijf van Keizer Hadrianus uit 180 na Christus. Helaas niet helemaal in ongeschonden staat (understatement), maar desalniettemin erg indrukwekkend.
Er is nog een villa (villa d’Este), die ligt in het centrum van Tivoli. Maar we konden het niet meer opbrengen. Het bezichtigen zit er op. Volgend jaar ligt Tivoli met villa d’Este zeker op de route evenals de Abruzzen.











Nu willen we eigenlijk alleen nog maar een weekje in de zon liggen. Dat betekent minder foto’s, maar wel lekker.
Dus zijn we naar onze ‘favoriete’ camping in Marina di Bibbona aan de Toscaanse kust gereden. Lekker onder de bomen direct aan het strand. Helaas is het internet hier ook naadje, dus foto’s uploaden zal niet lukken, vrees ik.







Grappig om te vertellen is nog wel, dat de Italianen natuurlijk niet verwachten dat zo´n Noord-Europees bleekgezicht iets van hun taaltje kan volgen. Zo stond ik de eerste avond af te wassen en verliet een dame (blond, waarschijnlijk Duits) haar wasbakje zonder hem fatsoenlijk achter te laten. Er stond nog wel 10-15 cm water in. Vermoedelijk had ze de etensresten mee genomen naar de wasbak. Tja, dat trekt het afvoertje natuurlijk niet. Zij loopt weg en onmiddellijk schiet er een Italiaan in de vlekken, dat dit natuurlijk weer een actie van een buitenlander is, omdat Italianen dit nooit zouden doen. Ik heb even 1 minuut nagedacht en heb hem toen - in het Italiaans - gevraagd of hij dit werkelijk dacht. Want, dat deze actie van die dame ook in andere landen niet wordt getolereerd. Hij draaide onmiddellijk bij:  er zijn Italianen en Italianen, net zo goed als er Duitsers en Duitsers zijn en Nederlanders en Nederlanders. Juist, zo wil ik het graag horen ;-)
Enkele dagen later hebben we tijdens de afwas gezellig staan praten over de geschiedenis van Turijn en Piemonte (daar waar hij vandaan kwam). Bleek dus toch een aardige kerel te zijn.

De thuisreis zit er nu wel aan te komen. Zoals we er nu over denken, blijven we hier tot ergens medio volgende week en zullen we Zaterdag 30 juli thuiskomen.

Montepulciano en de watervallen van Marmore

Het vorige tochtje (Cortona) heeft ons wel even flink geraakt. De tempratuur was eigenlijk te hoog om een stadje te bezichtigen. Dat heeft ertoe geleid, dat we Maandag en Dinsdag lekker op camping hebben doorgebracht. Rust….
Overigens was het Maandag 11 juli alweer 37 jaar geleden, dat we zijn verloofd in Venetië (1979). Dat was een reden voor uitstekend etentje bij het campingrestaurant. Waar tot onze verbazing de chef- kok een Nederlander (op leeftijd) was. Netjes kwam hij met koksmuts op de tafels langs om te vragen of alles naar wens was. Grappig.

























Woensdag 13 juli zijn we naar Castiglione gegaan om boodschappen te doen, maar we namen eerst een kop koffie in het Centro Storico, waar toevallig ook nog eens een markt gaande was.
‘s Avonds bij het klaarmaken van het eten op de skottelbraai, begon het ineens te onweren en hagelen. Oei, enorme knallen en hagelstenen als pingpongballen. Onder de luifel lukte het nog om het eten gereed te krijgen en hebben we uiteindelijk in de caravan gegeten. Dit was de eerste regen sinds Lago d’Iseo op 18 juni (‘s avonds).

Donderdag zijn we naar Montepulciano gegaan. De temperatuur was duidelijk lager dan de vorige dagen. Nu rond de 27 graden, terwijl de vorige dagen makkelijk de 35 werd aangetikt.
Het stadje ligt in een prachtig landschap bovenop een heuvel, omringd door wijnranken, olijfbomen en zonnebloemvelden.







Maar ook in het dorpje zelfs zijn natuurlijk mooie plaatjes te schieten.
De fraaie gebouwen, de bekende smalle steegjes, etc.









We bezochten ook nog enkele wijnkelders en deden (natuurlijk) ook nog een klein wijnproeverij…. En kochten enkele flessen (voor in de kast …)






Net buiten het dorp stond nog een mooie kathedraal






Vrijdag zijn we naar een Centro Commerciale geweest.
Vandaag viel het ons op, dat in de auto, de temperatuur slechts 15 graden aanwees. Later werd het nog 19 graden, maar een enorm verschil met twee dagen geleden (ruim 35).
Aan het eind van de dag kwam ‘eindelijk’ de zon weer terug. Althans hij deed pogingen. Daardoor kwam er fraai licht over het meer te staan en werd het eiland in het meer uitgelicht.



Zaterdag 16 juli hebben we na een week de camping Badiaccia verlaten en zijn we naar een camping in Narni gereden om de Cascata delle Marmore (watervallen) te zien.
De camping gaf als tip om niet het navigatiesysteem te volgen, maar de borden camping. Gedaan, eitje, camping gevonden. Omdat het maar een goede 100 kilometer van de vorige was, kwamen we al om 1 uur aan en konden we gelijk door naar de watervallen.
Er valt van alles over die watervallen te vertellen, maar de plaatjes zijn in dit geval genoeg. Prachtig, adembenemend.
Op de terugweg stond de zon laag en miste ik het bordje van de camping. Vervolgens wees het navigatiesysteem ons een weggetje in, dat erg twijfelachtig was. Maar gelukkig reed er 100 meter voor ons ook een Nederlander (met trekhaak), dus ik dacht, hij zal de weg wel weten.
Later bleek, dat hij dacht, hé er rijdt een Nederlander achter mij, dus het zal wel goed zijn :(
Dat was dus een bospad wat steeds dichter was begroeid en uiteindelijk moesten we allebei keren. Er was er eentje héél boos.... :)

Trasimeno, Cortona

Zaterdag 9 juli zijn we naar de volgende camping gereden aan het Lago di Trasimeno. We waren hier enkele jaren geleden ook op een camping aan de noordkant van het meer en hebben destijds Asissi en Perugia bezocht.
Nu staan we op een camping aan de zuidkant en willen we Cortona en Montepulciano bezoeken.
De camping ligt prachtig direct aan het meer en heeft 2 zwembaden. Nou wat wil je nog meer? Euh, het meer is één van de schoonste meren van Italië, volgens metingen. Echter, de eerste 50 meter is een beetje groenige drab. L Daar gaan we dus niet in. Blijkbaar wordt er al jaren gesproken over het aanleggen van een steiger/platform in het meer, maar daar is niets van te zien. Nederlandse campinggasten, die hier al 30 jaar komen, zeggen, dat er zelfs twee steigers al in het water liggen, maar door de stijging van de waterspiegel in het meer, liggen die inmiddels onder water. Ik weet het niet, lijkt mij sterk. Wellicht kunnen ze wat van de steigerdelen van Christo overnemen. Die bijna 4 kilometer uit het Lago d’Iseo wordt ongetwijfeld voor een koopje van de hand gedaan.
Maar eerlijk is eerlijk, de camping is verder wel áf. Fraaie toiletgebouwen, uitstekend restaurant, grote bar, goed Wifi, plaatsen onder de bomen en uitzicht op het prachtige meer. Er zijn nog wel eens critici op het fenomeen kamperen, die denken dat alle kampeerders met toiletrollen onder hun armen naar de poepdozen lopen. Die tijd is op bijna alle campings echt wel voorbij. En op deze camping ziet het er bijna beter uit dan thuis.










Zondag zijn we naar Cortona gegaan. Leuk dorpje in de bergen, op grote afstand al zichtbaar. Parkeren, gratis, onder het dorp en vervolgens met enkele roltrappen (buiten) naar het dorpsplein.







Tja, hoe fraai wil je het hebben. In de eerste straat van het dorp gelijk enkele leuke winkels en restaurantjes/barretjes met zitjes in de straat. Mijn ervaring met de prijzen van een kop cappuccino leiden ertoe, dat ik eerst even kijk. Ik wil niet meer, net zoals in Montecatini Alta, belazerd worden. De normale Italiaanse prijs is tussen de 1,20 en de 1,50. Meer ga ik niet betalen. Binnen in een bar hing een prijskaart met 1,30 voor een cappuccino. De bardame zag mij kijken en vertelde dat deze prijzen voor een kop aan de bar waren, voor buiten op de stoeltjes golden andere prijzen. Die lagen er echter niet. De eigenaar met mij mee naar buiten en gaf mij een kaart: 2,50. Dus ik zeg tegen Inge, die inmiddels al zat, hup, hier gaan we weg. Die kerel mopperen in het Italiaans, dat als ik het niet kon betalen, dat de geldautomaten in de buurt hingen. Pissig, natuurlijk. Ook, omdat de discussie buiten plaatsvond, waar andere gasten naar zaten te luisteren. Jammer dan. 50 Meter verderop in hetzelfde straatje, ook buiten op een stoeltje, betaalden we 2 minuten later 1,20.…. Voor een prima cappuccino.



We zijn door het dorpje met zijn smalle straatjes gewandeld. Het blijft leuk. En daarna lekker geluncht. Inge nam (weer) haar lievelingspizza (Calzone) en ik nam een heerlijke pappardelle al sugo d’anatra (met saus van eend). Echt heerlijk gegeten.










Na de lunch zijn we nog naar een bedevaartskapel geweest, waar de resten van de heilige Margaretha lagen opgebaard (brr...) en vervolgens naar een ‘hermitage’, een heilige plek, waar ooit Franciscus van Asissi blijkbaar nog heeft gewoond. Alles even fraai.
Maar die hitte….. Pff.











We weten, dat het originele plan nog niet is afgerond en we lopen inmiddels wel achter op schema. We zullen dat niet meer afronden volgens plan. Maar wat dan…. Nou, daar denken we momenteel over na. De lezers merken het vanzelf J
O ja, de gekochte internet toegang houdt vandaag op, dus we worden nu afhankelijk van de Wifi op campings. Dat heeft ongetwijfeld consequenties voor het blog...

Pistoia, Montecatini en zwembad

Maandag 4 juli hebben we een dag doorgebracht op de camping. Lekker bij het zwembad gelegen. Of eigenlijk bij de zwembaden. Het ziet er hier allemaal prachtig uit. Prima zwembaden, mooi sanitair, kleine winkel, restaurant en zoals eerder gezegd een fantastisch uitzicht. ´s Avonds in het restaurant gegeten.





Dinsdag zijn we naar Pistoia gereden. Het was werkelijk een bloedhete dag. Om de één of andere reden waren ook de kerken in Pistoia minder koel dan elders. In de duomo wordt een zilveren altaar uit de 12e eeuw bewaard. Voor 2,50 kregen we een privé rondleiding naar dit altaar. Werkelijk onvoorstelbaar, dat men 8-900 jaar geleden tot dergelijke detaillering in staat was. Maar tijdens het verhaal gutste het zweet werkelijk van ons lijf. Snel naar buiten. Maar daar was het natuurlijk niet veel koeler. En wat irritant blijft, is dat ze niet alleen de winkels sluiten tussen de middag, maar ook alle kerken en andere bezienswaardigheden.










Vervolgens zijn we naar het dorp van Leonardo da Vinci gereden. Leuk dorpje, maar zijn geboortehuis viel wel een beetje tegen. Stelde eigenlijk niks voor. Maar goed. Afvinken … Voor slechts 11 euro mochten we deze twee kamers bekijken (zonder foto’s te maken) en zelfs naar de twee musea over Leonardo. Ook daar mocht je geen foto’s maken, maar stiekem toch een herinnering vastgelegd (=foto maken).





Woensdag weer een lekker dagje aan het zwembad….

Donderdag zijn we naar Montecatini Terme gereden. Het oude dorpje, Montecatini Alta (hoog) ligt tegen een berg, waar je met een oude kabelbaan (funicolare) kunt komen. De funicolare bestaat al sinds 1898 en is nog steeds in originele staat, met uitzondering van de kabel (gelukkig…). Er zitten stijgingen tussen van boven de 30% met als uitschieter 38,5 %. Dat gaat met de auto plus caravan zeker niet lukken.







Het dorpje is leuk, maar niet heel bijzonder. De prijzen echter wel. Betaal je in het centrum van Pistoia gewoon de normale prijs van 1,20 voor een cappuccino, hier betaalden we 3,50. Echt ongelooflijk. In Rome betaalden we ooit 4 euro en trouwens deze vakantie in een sjieke, antieke tent in Turijn ook 4 euro. Maar dat zijn toplocaties.



Vervolgens nog even in Montecatini zelf de mooiste Termen opgezocht. Alsof je 1000 jaar terug in de tijd loopt. Prachtig.